ایجاد باغ برای ویلا و حیاط بزرگ فاصله های درختانی هستند که ما باید در نظر بگیریم بعضی از درختان هستند به نور آفتاب بیشتر نیاز داردند و بعضی از درختان هم هستند نیاز به آفتاب ندارند این نکته باید قابل توجه باشد.
معمولا درختان میوه زمان کاشت بین شعاع 4 الی5 متر فاصله نیاز دارند .
دید گاه آدمها را به طور کلی می‌توان مبانی طراحی فضای سبز را در محیط‌های مسکونی تابع عوامل زیر دانست: از گیاهان می‌توان برای هدایت دید ناظر به صحنه‌های مختلف طیعت استفاده شود. در مواقعی که بخواهند به گل و گیاه خاص، تشخص متمایز از بقیه بدهند از گلدان استفاده می‌کنند. در جایی که مقیاس کوچک است (مثل حیاط منازل مسکونی کوچک) فاصله و دامنه دید کم است. پس قوه ادراک و بینش مقدار زیادی تغییر می‌کند؛ لذا در مقیاسهای کوچک جزئیات بیشتری از گیاهان تک تک دیده می‌شود و کوچکترین دگرگونی در رنگ گل یا برگ، خیلی زود به چشم می‌خورد. یکی از اهداف مهم در طراحی فضای سبز، آفرینش کیفیتی است که بین تجربه و احساس انسان و المان‌های بزرگ اطراف ما، پلی تعبیه نماید. یکی از اصلی‌ترین ارزشهای درختان این است که برای ساختمان ایجاد مقیاس می‌کنند. مناظر زیبای طبیعت هرگز متقارن نیستند، ولی توازنی بین دو سوی محور برقرا است، این تقارن را تقارن نظری می‌نامند. برای ایجاد فضای طبیعی و زیبا همیشه باید توازن را در نظر داشت و تقارن نظری کامل به وجود آورد. امروزه بیشتر معماران منظر، راه حل ناتقارن را در ایجاد توازن و تعادل توصیه می‌کنند.
سنگ تجن روستایی در ۴ کیلومتری شهر نوشهر و در استان مازندران ایران قرار دارد. روستای سنگ تجن در مجاورت جنگل بوده و دو چشمه معروف چشمه گردو و اسپی‌یو از چشمه‌های پر آب شهرستانهای نوشهر و چالوس می‌باشد که آب شرب شهرستانهای نوشهر و چالوس و همچنین اکثر روستاهای اطراف نیز از این چشمه‌ها تأمین می‌شود. هر یک از شعبات این دو چشمه به یکی از روستاهای اطراف سرازیر گشته و جهت کشاورزی استفاده می‌گردد. وجه تسمیه در اطلاعاتی که مربوط به وجه تسمیه نوشهر بدست آمده‌است به نظر می‌رسد که نام قدیم نوشهر «سنگتجن» بوده‌است. طبق کتاب ایرج افشار سیستانی با عنوان "پژوهشی درنام شهرهای ایران این شهر (نوشهر) که در۱۳۲۷ ه. ق ایجاد شده‌است تا سده نهم ه. ق روستایی به نام خواج یا خواجک یا خواچک بود سپس سنگ تجن نامیده شد که ملک ساعدالدوله تنکابنی بوده‌است. بعدها به دلیل قرار گرفتن کنار دریا و رفت‌وآمد کشتیهای بازرگانی مورد توجه حبیب‌الله خان تنکابنی قرار گرفت و حبیب آباد نامیده شد. در کنار چشمه آب، ده حبیب آباد واقع است که سابقاً خواجک خوانده می‌شد. در کتاب «سفرنامه مازندران» که مربوط به ناصرالدین شاه است و هم‌اکنون نیز نسخه خطی آن در کتابخانه ملی موجود است نام نوشهر را سنگ تجن ذکر کرده‌است. منابع
