مالکین آپارتمانها باید هزینههای مشترک و مشاعات را که برای بخشهای مشترک ساختمان ضروری است،
مانند آب ، شارژ آسانسور ، نظافت ، رنگ آمیزی ، تعمیرات و غیره پرداخت نمایند.
هزینههای قابل پرداخت بستگی به مساحت آپارتمان ندارند و در مشترک بودن مانند هزینه تأسیسات، سرایدار، دربان، دستمزد هیئت مدیره و غیره.
پرداخت یکسان است هزینه آپارتمان توسط مالک یا مستأجر آن، بستگی به قرار داد تنظیم شده بین آنها دارد. چنانچه مالک طبق قرار داد از پرداخت هزینه خودداری نماید،
مستأجر میتواند آن را از اجاره بها کسر کند. چنانچه مستأجر از پرداخت هزینه خودداری نماید، هیئت مدیره حق دارد برای دریافت آن به مالک مراجعه کند.
( مبلغ شارژ آپارتمان
اگر مالک واحد آپارتمانی ساکن نباشد و یا مستاجر هم نداشته باشد باید قدر سهم خود را با دیگر ساکنین مساوی پرداخت نماید ! تعریف قانون این است که پرداخت شود)
هیئت مدیره نیز میتواند برای تأمین هزینه مبلغی را از صاحبان آپارتمانها به عنوان تنخواه گردان دریافت نماید.
تنخواه گردان چیست
تنخواه مبلغی است که در یک حساب که این حساب به ثبت حسابداری شرکتی رسیده باشد، قرار می گیرد. فردی که حساب تنخواه در اختیار او قرار می گیرد،
تنخواه گردان نام دارد. این فرد باید فردی مطمئن و صادق و مورد تایید هیئت مدیره شرکت باشد.
همچنین هر هزینه ای که توسط این فرد از حساب تنخواه انجام می شود، باید با سندهای رسمی و واضح به حسابداری شرکت تحویل داده شود.
این اسناد باید به طور کامل با ثبت زمان و هزینه در دفتر بایگانی باشد و سپس این اسناد باید توسط مدیر حسابداری و مدیر تنخواه امضا شوند
و در بایگانی شرکت در حساب تنخواه ذخیره شوند. این امور می توانند اعم از هزینهای مانند ارتباط با سایر شرکتها باشند یا کرایه ماشین
و هر هزینه دیگری که باید از حساب تنخواه انجام شود را می تواند شامل شود. تمام هزینههایی که از حساب تنخواه انجام می شود،
هزینه های نقدی می باشند. به همین دلیل عدم دقت در آن می تواند خسارت های مالی زیادی را به شرکت وارد نماید.
گردکل نوشهر
یکی از محله های قدیمی نوشهر است که شکل گیری نوشهر از آنجا آغاز شد
گردکل نوشهر یک محله کوچک بوده و از سالهای اول ساکنین آن منطقه گیلانی زبان بودند و کشاورزی می کردند .
نام گردکل . همان اسم رودخانه است . که معروف به رودخانه گردکل از قدیم این بوده.
این منطقه ۵ دهه گذشته یکی از اصلی ترین مناطق اصلی نوشهر به حساب می آمده و اکثر مردمانی که مهاجرت می کردند در آنجا اسکان پیدا می کردند. به مرور زمان خانه های این منطقه کهنه و به علت فشرده بودن تراکم و سازها این محله جزء ضعیف ترین منطقه های نوشهر شناخته شد.
اما در دو دهه ۸۰ و ۹۰ با تغییراتی که در ملک املاک رخ داد یعنی تورم و کم شدن زمین مخصوصا در مرکز شهر نوشهر آپارتمان سازها جهت سرمایه گذاری به این منطقه روی آوردند .( دلیل سرمایه گذاری:قیمت پایین زمینها بود) این باعث شد این منطقه چهره نو و خوبی بگیرد.
منطقه گردکل کوچه های قدیمی و با عقب نشینی زیاد دارد. شهرداری نوشهر با افزایش تراکم و وام ۴ درصد توانست اکثریت مردم را به نوسازی دعوت کند و ساکنین این.منطقه بیشتر راغب باشند که خانه های کلنگی را خراب و از طرح شهرداری استفاده کنند شهرداری نوشهر به منطقه گردکل حساسیت بیشتری نشان داد چون این منطقه در ۵۰ سال اخیر حداقل دو سال یک بار سیل سنگینی به خانه ها وارد میکرد و باعث شد شهرداری حریم رودخانه را از ساکنین خریداری و جاده کناره رودخانه گردکل را احداث نماید و شاه راهی در دل شهر شکل بگیرد .
شهر نوشهر به نو سازی این منطقه نیاز داشت. اولین طرح حاشیه نشین ها بودند که هر ساله در معرض خطر سیل رودخانه قرار داشتند. گردکل رودخانه ایی دارد که هر ساله در شهر نوشهر خسارت سنگین از سیل به بار می آورد بستر سازی نادرست علت اصلی این موضوع بود
در حال حاظر سال۹۹ پروژه بستر سیل بند ها ۹۰ درصد به تمام رسیده و تقریبا ۱۰ درصد ضلع جنوب به سمت کمربندی باقی مانده که در حال ساخت است . .... ۱۰ سالی می شود که از خسارت رودخانه در نوشهر خبری نیست ..گردکل از دو طرف به رودخانه متصل می باشد
شهرداری طرح خیابان ۳ کیلومتری به عرض ۱۵ متر در حاشیه رودخانه را در دستور کار خود قرار داد و حریم رودخانه را ۱۵متر اعلام کرد و اداره آبیاری هم موظف شد استعلام های رودخانه گردکل را ۱۵ متر اعلام نماید این کار باعث شد تمام حاشیه نشین ها ملک خود را به شهرداری بفروشند در حال حاظر ۴۰ درصد خریداری شده و ۶۰ درصد باقی مانده این پروژه به اتمام نرسیده پس از گذشت ۲۰ سال کسانی هستند ناراضی از فروش ملک به شهرداری بودند یعنی ملک ویلایی خود را داده اند و به آپارتمان ۷۰ متری بسنده کرداند و این موضوع ما بقی مالکان را به فکر فرو برد که از جایشان تکان نخورند.؟ شهردای هم در جواب گفت گذر پوست به دباغ خونه می افتد.! ادامه .... در آینده.
نوشته شده در تاریخ ۱۳۹۹/۸/۱۲
ابراهیم احمدی