دو زمین یکی به متراژ ۲۶۶ متر مربع و یکی به متراژ ۲۹۵ مترمربع در روستای کدیر داخل بافت روستا که در یک محوطه حصارکشی شده است. دو قطعه هم ساخته شده است و دارای امکانات آب و برق می باشد.
معمولا به قطعه زمینهایی که زیر 150 متر متراژ مساحت داشته باشند جواز ساخت نمی دهند البته {در روستا} محدوده شهری زیر200 متر امکان جواز گرفتن نیست
به زمینهایی که خارج بافت هستند یعنی در نقشه ترسیم شده دهیاری نباشند را می گویند خارج بافت به این زمینها جواز داده نمی شود.
به زمینهایی که داخل بافت باشند ولی کاربری آنها باغات کشاورزی جنگل جلگه ایی باشد به این زمینها هم جواز صادر نمی شود
(حریم رودخانه، فشار قوی برق، و کانال های کشاورزی)
به زمینهایی که حریم فشار قوی برق از روی زمین گذشته باشد جواز ساخت نمی دهند .
معمولا فشار قوی ها برق دسته بندی شده اند از 3 متر فاصله حریم باید رعایت شود تا الی 15 متر .
حریم رودخانه ها از 10 متر الی 20 متر باید رعایت شود.
حریم کانال های جوی آب کشاورزی از یک متر الی 3 متر متغیر است باید رعایت شود.
بعضا قسمتی از زمینها در حریم برق، گاز و یا رودخانه هستند و کاربری آنها مسکونی می باشد . مشکلی در جواز گرفتن وجود ندارد فقط باید حریم را رعایت کنید.
کاربری گفته: سامان علیخانی از نوشهر
منطقه ییلاقی روستای کدیر
روستای سر سبز و ییلاقی و توریستی کدیر در استان مازندران واقع در شمال ایران قرار دارد. از توابع کجور است. کجور هم واقع در دامنههای مرکزی البرز میباشد. از جاذبههای این روستا میتوان به "آبشارنهرودبار"،" کوه زیبا قلالو " و "چشمههای خنک آن " اشاره کرد. جمعیت ثابت کدیر به ۱۰۰نفر میرسد و این به دلیل برودت زیاد هوا در فصل زمستان و کمبود امکانات رفاهی میباشد؛
از اینرو در فصول گرم سال جمعیت آن به۲۰۰۰نفر هم میرسد؛ و در واقع شرایط آب وهوایی منطقه، این روستا را به دهکدهای ییلاقی در ارتفاعات استان مازندارن تبدیل نمودهاست. بهطوریکه در فصول گرم تابستان میتوان پیمودن یک جاده کوهستانی (جاده آب پری) در عرض مدتی کمتر از یک ساعت ازساحل دریا به این دهکده کوهستانی رسید؛ و تغییر دمای مربوطه به قدری محسوس است
که دودکشهای خانههای روستا در بسیاری از شبهای تابستانی خبر از روشن بودن بخاریهای هیزمی آن دارد. به نقل از کتاب " تاریخ طبرستان و رویان و مازندران نوشته سید ظهیر الدین مرعشی "قدمت روستای کدیر به پیش از ظهور اسلام میرسد و مردم آن تا سال ۷۰۰ هجری قمری زرتشتی بوده اندو سالانه ۷۰۰ راس اسب اخته به مسلمانان جزیه میدادند تا آیین اجدادی خویش را حفط نمایند. بر اساس گورهای کشف شده در مناطق مختلف کدیر میتوان احتمال داد که مردم در این ناحیه ابتدا به دین زرتشت و سپس مسیحی بودهاند و بنا بر روایتی، وجه تسمیه کدیر از 'کوه دیر' به معنی کوهی که در آن دیری بودهاست یا دیری که در کوه واقع است، میآید. جنگلهای زیبا، کدیر را از هر نظر دیدنی تر کردهاست.
به گونهای که در این جنگل انبوه درختانی همچون شاه بلوط - راش - توسکا - آزاد - شمشاد - ممرز - نمدار- اوجا - ملچ - افرا - نارون - گردو - انجیر و غیره یافت میشد. در قدیم ارتفاع بعضی از درختان مزبور مانند توسکا ییلاقی و اوجا در جنگل کدیر، عباسآباد و گلندرود از چهل متر هم تجاوز میکرد. کدیر از نظر جغرافیایی هم شرایط بسیار مناسبی دارد بهطوریکه این روستا از جنوب و شمال بین دو کوه و از هر طرف به جنگل وصل میباشد و با گرفتن مه زمینی باعث میشود که این دهکده از بسیاری از روستاهای منطقه متمایز گردد و در برنامه معروف تلوزیونی "دیدنی هاً به عنوان "سرزمین مه و زیبایی" معرفی گردد و تصاویری از مناظر آن توسط این برنامه در پیش چشم تماشاگران تلوزیونی قرار گیرد.