وفای به عهد
ماده ۲۶۵- هر کس مالی به دیگری بدهد ظاهر در عدم تبرع است. بنابراین اگر کسی چیزی به دیگری بدهد بدون اینکه مقروض آن
چیز باشد، می تواند استرداد کند.
ماده ۲۶۵- هرکس مالی را به دیگری بدهد، نشان دهندهی شرح بخشش نیست و هرگاه کسی چیزی را بدون بدهکار بودن به دیگری بدهد، می تواند آن را پس بگیرد.
مـاده ۲۶۶- در مورد تعهداتی که برای متعهدله قانوناً حق مطالبه نمی باشد، اگر متعهد به میل خود آن را ایفای نماید دعوی استرداد او مسموع نخواهد بود. شـرح مـاده ۲۶۶- اگر طلبکاری بدون اینکه قانوناً حق گرفتن مالی را داشته باشد. و بدهکار به میل خود، دین را پرداخت کند، دیگر نمی تواند و آن را پس بگیرد.
ماده ۲۶۷- ایفای دین از جانب غیر مدیون هم جایز است، اگر چ از طرف مديـون اجازه نداشته باشد ولیکن کسی که دین دیگری را ادا می کند اگر با اذن باشـد حـق مراجعه به او دارد . الا حق رجوع ندارد.
شـرح مـاده ۲۶۷- پرداخت دین از طرف کسی هم که بدهکار نیست می توانـد صـورت بگیرد حتی اگر بدهکار این اجازه را نداده باشد ولی کسی که اینکار را می کند و دین مدیون (بدهکار) را می پردازد، اگر پ اجـازه ی مدیون باشد می تواند به او مراجعه کند و پول خود را په بگیرد ولی اگر بدون اجازه این کار را انجام دهد، دیگر حق ندارد پول خود را از بدهکار مطالبه کند. یعنی به طور مثال ممکن است، حسن، بدهی حسین را، حتی بدون اجازه ی او بپردازد و طلبکار نمی تواند آن را قبول نکند، چون برای طلبکار فرقی نمی کند که بدهی اش را حسن بپردازد یا حسین. مـاده ۲۶۸- انجام فعلی در صورتی که مباشـرت شخص متعهد شرط شـده باشـد بـه وسیله دیگری ممکن نیست مگر با رضایت متعهدله.
شرح ماده ۲۶۸- اگر موردی که تعهد شده است، عملی باشد که فقط به وسیلهی متعهد باید انجام شود و به عبارت دیگر، در صورتی که حتماً وجود شخص متعهد شـرط شده باشد، انجام تعهد و پرداخت دی .
مجموعه کامل قوانین معاملات املاک به وسیله ی شخص دیگر ممکن نیست مگر اینکه کسی که طلبکار است راضی باشد.
مـاده ۲۶۹- وفای به عهد وقتی محقق می شود که متعهد چیزی را که می دهـد مـالک و یا مأذون از طرف مالک باشد و شخصاً هم اهلیت داشته باشد.
شـرح مـاده ۲۶۹- وفای به عهد زمانی صورت می گیرد که بدهکار و کسی که متعهد به پرداخت دین است، آن چیزی را که برای پرداخت ديـن بـه طلبکار می دهد، باید مالک آن باشد و یا از طرف مالک اجازهی دادن آن را داشته باشد و گرنه وفای به عهد صورت نگرفته و همچنین باید اهلیت برای انجام معامله داشته باشد، چون پرداخت دین از طرف محجور و صغیر و ... صحیح نیست و اعتباری ندارد. ماده ۲۷۰- اگر متعهد در مقام وفای به عهد، مالی تأدیه نماید دیگر نمی تواند به عنوان اینکه در حین تأدیه مالک آن مال نبوده استرداد آن را از متعهدله بخواهد، مگر اینکه ثابت کند که مال غیر و
۱۴۷ یا با مجوز قانونی در ید او بوده بدون اینکه اذن تأدیه داشته باشد. شـرح مـاده ۲۷۰- اگـر مـتعهد (بدهـکـار بـرای وفای به عهد مالی را بپردازد، دیگر نمی تواند به عنوان اینکه در هنگام پرداخت مالک آن مال نبوده است نمی تواند از طلبکار بخواهد که آن را به او بپردازد......
